Sihirli Şehir - Beyazperde.com eleştirisi : Sihirli Şehir

Son yıllarda ne zaman özellikle çocuklara uygun bir filme gitsek, çok satan bir çocuk fantazi romanından veya kitap serisinden uyarlama yeni bir fantastik macera filminin fragmanını görmemek mümkün değil. Bu bol masallı, pahalı CGI canavarlı, maceraperest çocuklu fantastik kitap uyarlamalarındaki enflasyonun iki büyük sebebi var: Harry Potter ve Narnia Günlükleri serileri.

Bu iki film serisi Borneo'yu satın alacak kadar para kazandıktan sonra bütün stüdyolar bir sonraki çok satan fantastik çocuk kitaplarını yüksek bütçeli sihir epiklerine uyarlamak için yarışa geçti. Terabithia Köprüsü, Spıderwick Günceleri, Eragon akla ilk gelen isimler. Bu türün son örneği Sihirli Şehir'i izlediğim sinemada bile film başlamadan yine çok satan bir romandan uyarlandığını iddia eden "kitap hayata geçer" çocuk fantazisi Inkheart'ın fragmanını izledim.

Sihirli şehir bir kez daha aynı formülün peşinden gidiyor. İki çocuk

(Biri kız, diğeri erkek tabii ki), yaşadıkları monoton dünyanın dışında sihirli bir evreni keşfederler. Bu kısa açıklama ile Joseph Campbell'in meşhur "Maceraya Davet" formülünü tekrarladığımın farkındayım, ki buna benzer bir formül izlediğimiz her filmin ve yapmaca hikayenin neredeyse yüzde yüzüne uyarlanabilir.

Yani aslında ortada şikayet edilecek bir durum yok. Tek küçük rahatsızlık bu ve benzeri çocuk hikayelerinin stüdyoların kolay kara geçmeleri amacıyla salonlarda biraz kalabalık yaratması. Sihirli Şehir, aslında Terabithia Köprüsü ve Spiderwick Günceleri gibi örneklerden daha başarılı bir yapım ve bariz esinlendiği post-apokaliptik yapımlara alışık olmasam daha da etkilenebilirdim.

İlk olarak film görsel bakımdan tam puan alıyor. Üç boyutlu animasyon Canavar Ev ile adını duyduran yönetmen Gil Kenan, ilk canlı oyuncularla çektiği filmde Tim Burton'ımsı bir yeraltı şehri yaratıyor. Şehrin dizaynı her ne kadar dürüstçe dağınık, silik renklerle dolu ve kirli olsa da karakter dolu ve masalımsı bir yapıya sahip. Sihirli Şehir'in sanat yönetimi bir bakıma 98 yapımı bilim kurgu şaheseri Gizemli Şehir'in çocuklara uyarlanmış hali. Ayrıca post-apokaliptik klasiği 18 yaşında Don Johnson'lu A Boy and His Dog'daki kasabamsı yer altı şehrini de hatırlatıyor.

Sihirli Şehir'in hikayesi 60'lar ve 70'lerde Logan's Run, Maymunlar Cehennemi ve THX 1138 gibi filmlerle popülerleşen, binlerce yıl sonraki distopik bir gelecekte dışına çıkılması yasadışı ilan edilen kapalı bir şehirden kaçmaya çalışan kahramanlarımızın etrafında kurulu. Bu sefer yüzlerce yıl önce açıklanmayan bir sebep yüzünden (Filmdeki yaratıklara bakılırsa büyük ihtimalle kimyasal bir savaş) insanların yerleştiği Ember Şehri adı verilen yeraltı diyarındayız. Şehirde elektriğin tükendiğinden şüphelenen Doon (Harry Treadaway), şehri kuranların bıraktığı, şehirden çıkış yolunu açıklayan gizli bir belgeyi bulan Lizzie (Lucinda Dryzek) ile yerüstüne kaçmaya karar verir.

Filmin çocuk oyuncuları gayet başarılı. Sıra büyüklere geldiğinde ise Doon'un mucit babası Loris rolünde Tim Robbins, kısa zamanda güçlü ve inandırıcı bir karakter yaratıyor. Bir küçük şikayet sinsi ve bencil Vali Cole rolünde biraz tembel bir oyunculuk gösteren Bill Murray için yapılabilir. Valinin koca göbeği ve umursamazlığıyla tembel bir karakter olduğu ortada, fakat Murray buna benzer karakterleri Groundhog Day ve Scrooged gibi filmlerde muazzam bir canlılıkta hayata geçirmişti. Bu sefer işi bitirmek için olabilecek en minimal performansı veren bir havası var.

Filmin yapımcılarının hedefi öncelikle çocuklar. Haliyle 8-10 yaşlarında bir çocuğun 70'lerin post-apokaliptik ve distopik bilim kurgu sineması üzerine doktora yaptığını zannetmiyorum. Bu teori akılda tutulduğunda çocukların Sihirli Şehir ile gayet eğlenceli bir zaman geçireceğini tahmin ediyorum. Ayrıca yetişkin yaştaysanız ve yukarıda bahsettiğim film isimlerinin hepsi size Çince geliyorsa (Çince bilmediğinizi varsayarak), görsel bakımdan büyüleyici ve gayet ilgi çekici bir macera bekliyor sizleri.