Ortalama puan
3,3
197 Puanlama
Suspiria hakkında görüşlerin ?
Senaryosunu da Daria Nicolodi ile birlikte yazan Dario Argento’nun yönetmen koltuğunda oturduğu “Suspiria”, korku – gerilim sinemasının önemli kilometre taşlarından biri…
Dario Argento’nun “The Three Mothers” olarak tanımladığı üçlemesinin ilk filmi olan “Suspiria”nın, 7.4/10 (79.694 oy) ve 4.0/5 (36.337 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8.4/10 (57 yorum) ve 79/100 (11 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, geçen onca zamana rağmen halen oldukça etkileyici…
Gelin isterseniz, vizyona girdiği yıl sinema salonunda izlediğimiz bu sinema klasiğine, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle biraz daha yakından bakalım…
Filmin oyuncu kadrosunda, Udo Kier dışında rüzgârı o günden bugüne kadar esmeye devam eden öyle aman aman önemli bir isim yok…
Ancak eldeki mevcutların tamamının da o günün koşullarında yeterince iyi bir iş çıkarttıklarını kabul etmemiz gerekiyor…
Doğrusunu söylemek gerekirse bu filmi “klasik” mertebesine taşıyan ana unsurda zaten kesinlikle oyuncu kadrosunun performansı değildi…
Peki, neydi o zaman?
Elbette ki, Dario Argento’nun hünerli ellerinde büyülü bir atmosfere bürünen filmin bizzat kendisi yani kurgusuydu…
Argento’nun bunu yaparken başvurduğu temel enstrümanlar da konuya ilgi duyan bütün sinemaseverlerin çok yakından bildiği gibi renkler (özellikle de kırmızı), gölgeler, ses efektleri ve Dario Argento – Goblin imzalı müzikler olmuştu…
Aslında 1977 tarihli bu film için lafı çok daha fazla döndürüp dolaştırmaya niyetimiz yok…
Zira 42 yıldır bu film için yazılıp çizilmedik ve söylenmedik neredeyse hiçbir şey kalmadı…
Bizim de bu yorum aracılığıyla yapmaya çalıştığımız şey, 2018 tarihli “Suspiria” yorumu öncesi ufak bir hafızaları tazeleme işiydi sadece…
Böylelikle iki filmi karşılaştırmak çok daha kolay olacaktır…
Sonuç olarak, arşivimizin de en önemli parçalarından biri olan bu film için puanımız 4, önerimiz ise halen izlemediyseniz “mutlaka izleyin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler…
Son iki not:
1. Bu filmin çekimleri esnasında bütün oyuncular İngilizce, İtalyanca ve Almanca olmak üzere kendi ana dillerinde konuşmuş ancak daha sonra film izleyiciye; İtalyanca ve İngilizce olarak yeniden seslendirilerek sunulmuştur…
2. Dario Argento’nun “The Three Mothers” üçlemesinin diğer iki filmi; “Inferno” (1980) ve “The Mother of Tears” (2007) dır…
Dario Argento’nun “The Three Mothers” olarak tanımladığı üçlemesinin ilk filmi olan “Suspiria”nın, 7.4/10 (79.694 oy) ve 4.0/5 (36.337 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8.4/10 (57 yorum) ve 79/100 (11 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, geçen onca zamana rağmen halen oldukça etkileyici…
Gelin isterseniz, vizyona girdiği yıl sinema salonunda izlediğimiz bu sinema klasiğine, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle biraz daha yakından bakalım…
Filmin oyuncu kadrosunda, Udo Kier dışında rüzgârı o günden bugüne kadar esmeye devam eden öyle aman aman önemli bir isim yok…
Ancak eldeki mevcutların tamamının da o günün koşullarında yeterince iyi bir iş çıkarttıklarını kabul etmemiz gerekiyor…
Doğrusunu söylemek gerekirse bu filmi “klasik” mertebesine taşıyan ana unsurda zaten kesinlikle oyuncu kadrosunun performansı değildi…
Peki, neydi o zaman?
Elbette ki, Dario Argento’nun hünerli ellerinde büyülü bir atmosfere bürünen filmin bizzat kendisi yani kurgusuydu…
Argento’nun bunu yaparken başvurduğu temel enstrümanlar da konuya ilgi duyan bütün sinemaseverlerin çok yakından bildiği gibi renkler (özellikle de kırmızı), gölgeler, ses efektleri ve Dario Argento – Goblin imzalı müzikler olmuştu…
Aslında 1977 tarihli bu film için lafı çok daha fazla döndürüp dolaştırmaya niyetimiz yok…
Zira 42 yıldır bu film için yazılıp çizilmedik ve söylenmedik neredeyse hiçbir şey kalmadı…
Bizim de bu yorum aracılığıyla yapmaya çalıştığımız şey, 2018 tarihli “Suspiria” yorumu öncesi ufak bir hafızaları tazeleme işiydi sadece…
Böylelikle iki filmi karşılaştırmak çok daha kolay olacaktır…
Sonuç olarak, arşivimizin de en önemli parçalarından biri olan bu film için puanımız 4, önerimiz ise halen izlemediyseniz “mutlaka izleyin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler…
Son iki not:
1. Bu filmin çekimleri esnasında bütün oyuncular İngilizce, İtalyanca ve Almanca olmak üzere kendi ana dillerinde konuşmuş ancak daha sonra film izleyiciye; İtalyanca ve İngilizce olarak yeniden seslendirilerek sunulmuştur…
2. Dario Argento’nun “The Three Mothers” üçlemesinin diğer iki filmi; “Inferno” (1980) ve “The Mother of Tears” (2007) dır…
sloganı etkileyici olmasına rağmen bu sloganı hak eden bir film değil,yani son 12 dakikasından daha korkunç olan tek şey ilk 92 dakikası falan değil.günümüzden 30 yıl önce çekilmiş olması ve dario argento imzası taşıması sebebiyle ilgi çekici olabilir diye almıştım filmi.pişman olduğumu söyleyemem değişik bir deneyimdi ancak herkesin kesinlikle bir yerlerden bulup izlemesi gereken bir yapım da değil suspiria.kısıtlı imkanlarla korku yapmanın ne kadar zor olduğunu bu film bir kez daha bize gösteriyor,günümüzde çok daha etkileyici efektler ve çekimler yapılabilirken 1977de bir yarasa bile oldukça gülünç olabiliyor.tabii ki bunlar dönemlerle ve gelişimle ilgili şeyler.korkmak için izlemek istiyorsanız izlemeyin daha iyi ama merak edip de farklı bir tecrübe ve kültür kazanmak istiyorsanız buyurun.
Cekildigi yila gore muhtesem bir film oldugunu dusunmekteyim, hala da etkisini kaybettigini dusunmuyorum, gunumuzdeki bircok korku filminden daha kaliteli ve urkutucu.Muzikleri ise hic sormayin gercekten harika, ve urkutmeyi basarir cinsten.
Güzel bir filmdi. Yılına göre başarılı olmuş. Aslında son sahnelere doğru hala gizemini saklayabilseydi bu yıllarda ki filmlerle bile boy ölçüşebilirdi.
En başta müziklerden başlayalım.Bir korku filminde bu kadar güzel ve geren bir müzik kullanıldığını daha önce görmemiştim.Senaryo olarak metafizik öğeler içermesi ya da sırtını büyü gibi şeylere alması bence gerilimi daha da yükseltiyor.Oyunculuk hariç birinci sınıf korku filmi.
Ne kadar çok abartılmış bu film böyle..Bir de başyapıt diyenler var..Yapmayın Allah aşkına ya..
yaratılan armosfer,ışıklandırması,insanın boğazını düğüm düğüm eden müzikleriyle teknik açıdan kusursuzluğu...dario agento nun tam film yavaş tempoya geçiyor derken bir anda yaptığı hamlelerle, izleyiciyi bir an olsun diken üstünden indirmeyişi...ve oyuncu kadrosunun eksiksiz perfomanslarıyla...gelmiş - geçmiş en sağlam gerilim filmlerinden...türünün başyapıtları arasına girmiş bir klasik...sadece müzikleri için bile izlenebilir...10/9
Yorumları okuyunca insan çok iyi bir film bekliyor ama fazla beklenti içine girmeden izlenilmesi gerekir. Anlatıldığı kadar korkunç bir film değildi. 10/7
Bu filmin son 12 dakikasından daha İğrenç birşey varsa; o da ilk 92 dakikasıdır.Gerçekten rezalet bir film zaten Argentonun işe yarar bi filmini görmedim bol domates sosu, devamlı yağmurlu şimşekli hava, birbirinden yeteneksiz oyuncular, berbat senaryo.Hele filmin başında bir kol çıkıp kızı bıçakladı ya koptum gülmekten, görüp görebilceğiniz en kötü korku filmlerinden. 10/1
SİNEMA TARİHİNİN EN KORKUTUCU FİLMLERİNDEN BİR BAŞYAPIT
Dario Argento ve Suspiria.. Korku sinemasının italyan ustası Dario Argento'nun, en önemli eseri.. Sinema tarihinin en korkutucu filmleri arasında gösterilebilecek, gerçek bir korku klasiği, Suspiria. Suspiria kuşkusuz, korku sineması dendiğinde ilk akla gelen yapıtlardan birisidir. Ondaki yaratılan atmosferin rahatsız edici karanlığı ve büründüğü renk kıvamı, seyirciyi her daim huzursuz ederek ve de müziğin iç gıcıklayan tonlaması da buna dahil edilerek, her an bir şey olacakmış hissini yaşatır izleyiciye. Yaratılan atmosfer, ışıklandırması, insanın boğazını düğüm düğüm eden müzikleriyle teknik açıdan kusursuzluğu. Ustanın, tam film yavaş tempoya geçiyor derken bir anda yaptığı hamlelerle, izleyiciyi bir an olsun diken üstünden indirmeyişi. Argento'nun her şeyi muhteşem bir şekilde korku ögesi olarak kullandığını görüyoruz ve gerçekten irkiliyoruz.. Müzik, görüntü ve kamera açılarının harikalığı daha başlangıçtan ışıklar rüzgar, yağmur, taksi şoförü, kırmızı bina, ormanlık alan, esrarengiz sözler, köpek, öğretmen, solucanlar, siyah kumaşlar, belirsiz sesler, karanlıkta gözler, yüksekteki binalar, şehir efsaneleri, belirsiz uyku basmaları, ölümler ve yine ölümler.. Ölümün rengi kırmızıydı ve korkunun yansımasıydı, gözlerdeki çaresiz bakışlar. Kötülük tüm ağırlığıyla uyuyordu mabedinin altında ve o mabet, genç bedenlere mezar oluyordu ardı sıra. Koridorlarda, tekin olmayan adımlar sayılıyordu belirli belirsiz ve ansızın susuveriyordu gök gürültüsünün eşliğinde. Renkli bir kabus gibi yaşatıyordu, ürkek bakışlar ve solgun yüzlerde korkuyu, Argento'nun insanın kanını donduran kızıllıktaki Suspiria sendromu.. Hava alanına ilk adımla başlıyordu iç titreten müzik. Huzursuz edici ve sinir bozucu bir ruha bürünüyordu adeta. Çıkışa yaklaştıkça yüzde beliren ifade, olacakların hissini sezdiriyordu izleyiciye. Ve şimdi yola koyulmuştu yağan yağmurun altında. Gittiği yer yaşatacaktı ona, yaşamadığı korkuyu ve gizemi hayatta. Birden ağaç gövdesinin ortasına, çakan şimşeğin ışığında, bir el ve tuttuğu bıçağın siması yansımakta. Bu, bale okuluna yaklaşıldıkça ölüme gidilen yolda, bize ilk işareti vermeyi amaçlamakta. Kapıda beliren bir kız gizli çiçeği haykırmakta. Bir başkası, bilmemesi ve görmemesi gerekenleri görmesinin dehşetiyle, gecenin karanlığında koşuyor ölümün kollarına. Korunaklı gördüğü bir binaya dalıyor ansızın. Ve şimdi pencerenin önünde duruyor, yaklaşıyor gözleri gecenin rüzgarına ve birden beliriveriyor bir çift göz, karanlığa inat diri ve keskin bakmakta. Çığlığa boğulan dudaktan bir süre sonra son nefeste, bedenine giren bıçakla birlikte ipin ucunda sallanmakta. Bu ölüme gidiş ve boşluğa düşüş öyle hızlı ve ansızın olmaktaki, kurbanı ve seyirciyi gafil avlanılmakta.Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Orada yatan kötülük içindekilere ölüm getirmektedir. Ve bu, Suzy'nin ürkekliğinde ve huzursuzluğunda kendini belli etmektedir. Zaman ilerledikçe garip olaylar etrafında belirmekte ve içine düşen şüphe tohumları Suzy'yi, gerçeğin peşinde gitmeye yöneltmektedir. Bu gerçek yüzyıl öncesinde düğümlenmekte ve cadılıkla iç içe geçmiş bir hikaye şekillenmektedir. Artık sona yaklaşıldıkça, kimsesiz koridorlarda takip edilmeye başlanılmıştır ayak sesleri. Ve duvarda mor çiçek resmi, gizli bir kapıyı açmıştır öyle sessiz ve gizemli. Ürkek adımlar ilerledikçe ve yaklaşıldıkça kara kraliçeye gözlerde donuk bakışlar ve kulaklarda keskin bir müzik eşlik etmektedir seyirciye. Şimdi karşısındadır korkunun ve onun siması, belirmiştir çakan şimşekte ansızın. Ve bitişiyle karanlığın, son bulmuştur korku, kapladığı yüreklerde ansızın. Dario Argento'nun bale okulunda yarattığı gotik betimleme ve gölgelerle ışığın birbirine farklı şekillerde kaynaşmasının filmde kullanılması, bunun yanında kamera kullanımındaki canlılık filmi, nefes alıp veren bir esere dönüştürüyor. Kırmızının ağırlıklı kullanımı ve ölümün anlık sunumundaki yansıtılan sadist anlatım, filmi etkin kılan unsurlardan biri olarak karşımıza çıkıyor. Tempo bazı yerlerde durağan seyretse de ve sonu biraz kısa kesilmiş yada aceleye getirilmiş hissi uyandırsa da Suspiria her zaman için gerek Argento'nun gerekse de korku türünün önemli ve sözü geçer bir yapıtlarından biri olarak yerini muhafaza edecektir.
Dario Argento ve Suspiria.. Korku sinemasının italyan ustası Dario Argento'nun, en önemli eseri.. Sinema tarihinin en korkutucu filmleri arasında gösterilebilecek, gerçek bir korku klasiği, Suspiria. Suspiria kuşkusuz, korku sineması dendiğinde ilk akla gelen yapıtlardan birisidir. Ondaki yaratılan atmosferin rahatsız edici karanlığı ve büründüğü renk kıvamı, seyirciyi her daim huzursuz ederek ve de müziğin iç gıcıklayan tonlaması da buna dahil edilerek, her an bir şey olacakmış hissini yaşatır izleyiciye. Yaratılan atmosfer, ışıklandırması, insanın boğazını düğüm düğüm eden müzikleriyle teknik açıdan kusursuzluğu. Ustanın, tam film yavaş tempoya geçiyor derken bir anda yaptığı hamlelerle, izleyiciyi bir an olsun diken üstünden indirmeyişi. Argento'nun her şeyi muhteşem bir şekilde korku ögesi olarak kullandığını görüyoruz ve gerçekten irkiliyoruz.. Müzik, görüntü ve kamera açılarının harikalığı daha başlangıçtan ışıklar rüzgar, yağmur, taksi şoförü, kırmızı bina, ormanlık alan, esrarengiz sözler, köpek, öğretmen, solucanlar, siyah kumaşlar, belirsiz sesler, karanlıkta gözler, yüksekteki binalar, şehir efsaneleri, belirsiz uyku basmaları, ölümler ve yine ölümler.. Ölümün rengi kırmızıydı ve korkunun yansımasıydı, gözlerdeki çaresiz bakışlar. Kötülük tüm ağırlığıyla uyuyordu mabedinin altında ve o mabet, genç bedenlere mezar oluyordu ardı sıra. Koridorlarda, tekin olmayan adımlar sayılıyordu belirli belirsiz ve ansızın susuveriyordu gök gürültüsünün eşliğinde. Renkli bir kabus gibi yaşatıyordu, ürkek bakışlar ve solgun yüzlerde korkuyu, Argento'nun insanın kanını donduran kızıllıktaki Suspiria sendromu.. Hava alanına ilk adımla başlıyordu iç titreten müzik. Huzursuz edici ve sinir bozucu bir ruha bürünüyordu adeta. Çıkışa yaklaştıkça yüzde beliren ifade, olacakların hissini sezdiriyordu izleyiciye. Ve şimdi yola koyulmuştu yağan yağmurun altında. Gittiği yer yaşatacaktı ona, yaşamadığı korkuyu ve gizemi hayatta. Birden ağaç gövdesinin ortasına, çakan şimşeğin ışığında, bir el ve tuttuğu bıçağın siması yansımakta. Bu, bale okuluna yaklaşıldıkça ölüme gidilen yolda, bize ilk işareti vermeyi amaçlamakta. Kapıda beliren bir kız gizli çiçeği haykırmakta. Bir başkası, bilmemesi ve görmemesi gerekenleri görmesinin dehşetiyle, gecenin karanlığında koşuyor ölümün kollarına. Korunaklı gördüğü bir binaya dalıyor ansızın. Ve şimdi pencerenin önünde duruyor, yaklaşıyor gözleri gecenin rüzgarına ve birden beliriveriyor bir çift göz, karanlığa inat diri ve keskin bakmakta. Çığlığa boğulan dudaktan bir süre sonra son nefeste, bedenine giren bıçakla birlikte ipin ucunda sallanmakta. Bu ölüme gidiş ve boşluğa düşüş öyle hızlı ve ansızın olmaktaki, kurbanı ve seyirciyi gafil avlanılmakta.Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Orada yatan kötülük içindekilere ölüm getirmektedir. Ve bu, Suzy'nin ürkekliğinde ve huzursuzluğunda kendini belli etmektedir. Zaman ilerledikçe garip olaylar etrafında belirmekte ve içine düşen şüphe tohumları Suzy'yi, gerçeğin peşinde gitmeye yöneltmektedir. Bu gerçek yüzyıl öncesinde düğümlenmekte ve cadılıkla iç içe geçmiş bir hikaye şekillenmektedir. Artık sona yaklaşıldıkça, kimsesiz koridorlarda takip edilmeye başlanılmıştır ayak sesleri. Ve duvarda mor çiçek resmi, gizli bir kapıyı açmıştır öyle sessiz ve gizemli. Ürkek adımlar ilerledikçe ve yaklaşıldıkça kara kraliçeye gözlerde donuk bakışlar ve kulaklarda keskin bir müzik eşlik etmektedir seyirciye. Şimdi karşısındadır korkunun ve onun siması, belirmiştir çakan şimşekte ansızın. Ve bitişiyle karanlığın, son bulmuştur korku, kapladığı yüreklerde ansızın. Dario Argento'nun bale okulunda yarattığı gotik betimleme ve gölgelerle ışığın birbirine farklı şekillerde kaynaşmasının filmde kullanılması, bunun yanında kamera kullanımındaki canlılık filmi, nefes alıp veren bir esere dönüştürüyor. Kırmızının ağırlıklı kullanımı ve ölümün anlık sunumundaki yansıtılan sadist anlatım, filmi etkin kılan unsurlardan biri olarak karşımıza çıkıyor. Tempo bazı yerlerde durağan seyretse de ve sonu biraz kısa kesilmiş yada aceleye getirilmiş hissi uyandırsa da Suspiria her zaman için gerek Argento'nun gerekse de korku türünün önemli ve sözü geçer bir yapıtlarından biri olarak yerini muhafaza edecektir.
babam bu fiLmi cok methediyordu ben de hep merak ederdim... buyuk bir merak we bekLentiyLe oturup izLedim! sonuc husran! zamaninda guzeLmis herhaLde. ben ne korku adina ne de konu adina hicbirsey buLamadim. ama sesLer guzeLdi ne yaLan soyLeyeyim....
siteye ilk girdiğimde filmin puan 8.7ydi..şimdi gittikçe düşüyo..bence filmin atmosferi gerçektende iyi ayarlanmış..filmin başlangıcı bencede mükemmel..ama böyle bir başlangıçtan sonra belki izleyici daha fazlasını bekliyor ama..yok..yok..maalesef daha sonra film oldukça yavaşlıyor..ama tabii ki ortam gergin...müzikler iyi..birde filmin sonunda gerilim olarak iyi bir sonm yapılmış..ama bunun dışında kimse gücenmesin filmde pekte birşey yok...
Dario Argento ve Suspiria
Suspiria
İşte bu gerçek korku filmi.... Argentonun herşeyi muhteşem bi şekilde korku öğesi olarak kullandığını görüyoruz ve gerçekten korkuyoruz...Nasıl mı=? Müzik, görüntü ve kamera açılarının harikalığından..
Daha başlangıçtan ışıklar rüzgar, yağmur, taksi şoförü, kırmızı bina, ormanlık alan, esrarengiz sözler, köpek, öğretmen, solucanlar, siyah kumaşlar, belirsiz sesler, karanlıkta gözler,,,
Yüksekteki binalar, şehir efsaneleri, belirsiz uyku basmaları, ölümler ve yine ölümler....
Daha çok var ama saymakla bitmez...
Argento gerçekten bence çok iyi...
Suspiria
İşte bu gerçek korku filmi.... Argentonun herşeyi muhteşem bi şekilde korku öğesi olarak kullandığını görüyoruz ve gerçekten korkuyoruz...Nasıl mı=? Müzik, görüntü ve kamera açılarının harikalığından..
Daha başlangıçtan ışıklar rüzgar, yağmur, taksi şoförü, kırmızı bina, ormanlık alan, esrarengiz sözler, köpek, öğretmen, solucanlar, siyah kumaşlar, belirsiz sesler, karanlıkta gözler,,,
Yüksekteki binalar, şehir efsaneleri, belirsiz uyku basmaları, ölümler ve yine ölümler....
Daha çok var ama saymakla bitmez...
Argento gerçekten bence çok iyi...
Korku sinemasının babalarından biri olan Dario Argento’nun filmografisinden öne çıkan filmlerden birisi 'Suspiria'.Film, harika bir başlangıç yaparak seyircinin tüm dikkatini ekrana vermesini sağlıyor fakat sonraki yarım saat biraz daha durağanlaşıyor. Neyse ki son 40 dk. filmi başyapıt yapmaya yetiyor. Filmde kullanılan objeler, renk kullanımları, mekan tasarımları ve müzikler de muazzam. Argento’nun okulda oluşturduğu gotik ürkütücü atmosfer ise görülmeye değer. Özellikle ilginç sonuyla da seyirciyi hayretle büyülüyor. Ayrıca film -bildiğim kadarıyla- ses efektlerinin kullanıldığı ilk filmler arasında yer alıyor. Film, beni çok korkutup, germese de filmi izlerken büyük keyif aldım. 'Suspiria' bütün sinemaseverlerin seveceği türden bir yapım değil, bu yüzden herkese öneremeyeceğim. Fakat bence gerçek bir sinemaseverseniz kesinlikle izlenmesi gereken bir film.
'Bu filmin son 12 dakikasından daha korkunç birşey varsa; o da ilk 92 dakikasıdır!'işte bu sözler suspiria yı seyretmemin asıl nedenidir.filmin 1977 yılında çekildiğini lütfen gözden kaçırmayalım yarattığı atmosferi , senaryosu ve en önemliside müzikleri ile gerçekten zamanının bir başyapıtı duruyor karşımızda.ileri görüşlü Dario Argento kamera kullanımı açısından harikalar yaratmış.Korku-gerilim severlerin ne yapıp edip izlemesi gerekli bence.Ben şimdiden arşivime kattım ...