Suspiria: en yeniler yorumlar

Senaryosunu da Daria Nicolodi ile birlikte yazan Dario Argento’nun yönetmen koltuğunda oturduğu “Suspiria”, korku – gerilim sinemasının önemli kilometre taşlarından biri…

Dario Argento’nun “The Three Mothers” olarak tanımladığı üçlemesinin ilk filmi olan “Suspiria”nın, 7.4/10 (79.694 oy) ve 4.0/5 (36.337 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8.4/10 (57 yorum) ve 79/100 (11 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, geçen onca zamana rağmen halen oldukça etkileyici…

Gelin isterseniz, vizyona girdiği yıl sinema salonunda izlediğimiz bu sinema klasiğine, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle biraz daha yakından bakalım…

Filmin oyuncu kadrosunda, Udo Kier dışında rüzgârı o günden bugüne kadar esmeye devam eden öyle aman aman önemli bir isim yok…

Ancak eldeki mevcutların tamamının da o günün koşullarında yeterince iyi bir iş çıkarttıklarını kabul etmemiz gerekiyor…

Doğrusunu söylemek gerekirse bu filmi “klasik” mertebesine taşıyan ana unsurda zaten kesinlikle oyuncu kadrosunun performansı değildi…

Peki, neydi o zaman?

Elbette ki, Dario Argento’nun hünerli ellerinde büyülü bir atmosfere bürünen filmin bizzat kendisi yani kurgusuydu…

Argento’nun bunu yaparken başvurduğu temel enstrümanlar da konuya ilgi duyan bütün sinemaseverlerin çok yakından bildiği gibi renkler (özellikle de kırmızı), gölgeler, ses efektleri ve Dario Argento – Goblin imzalı müzikler olmuştu…

Aslında 1977 tarihli bu film için lafı çok daha fazla döndürüp dolaştırmaya niyetimiz yok…

Zira 42 yıldır bu film için yazılıp çizilmedik ve söylenmedik neredeyse hiçbir şey kalmadı…

Bizim de bu yorum aracılığıyla yapmaya çalıştığımız şey, 2018 tarihli “Suspiria” yorumu öncesi ufak bir hafızaları tazeleme işiydi sadece…

Böylelikle iki filmi karşılaştırmak çok daha kolay olacaktır…

Sonuç olarak, arşivimizin de en önemli parçalarından biri olan bu film için puanımız 4, önerimiz ise halen izlemediyseniz “mutlaka izleyin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler…

Son iki not:
1. Bu filmin çekimleri esnasında bütün oyuncular İngilizce, İtalyanca ve Almanca olmak üzere kendi ana dillerinde konuşmuş ancak daha sonra film izleyiciye; İtalyanca ve İngilizce olarak yeniden seslendirilerek sunulmuştur…

2. Dario Argento’nun “The Three Mothers” üçlemesinin diğer iki filmi; “Inferno” (1980) ve “The Mother of Tears” (2007) dır…

Evet yılına göre iyi bir film olsa da şu an oyunculuk senaryo ve efektler açısında vasatın çok altında. Filme sadece çekim tarzını ve renk kullanımını sevdiğim için devam ettim. Onun haricinde ölüm sahneleri sanki komik olsun diye yapılmış. Kısacası izlemeye çok değer bir film olduğunu düşünmüyorum. 4/10 o da renklerin müthiş kullanımına.

Müzik kullanımı çok abartılı ama kamera kullanımı muazzam. Korku olarak da gayet iyi düzeyde, sevdim.

Tam bir rezalet. Berbat ötesi bir film. Senaryo oyuncular muzik hepsi berbat. Gerçek kesit yada sır kapısı falan izleyin, daha çok korkarsıniz. Bir sürü film izledim, bu film kadar saçma sapan, sıkıcı ve anlamsız bir film görmedim. Yazıklarım olsun🤣🤣🤣

Sadece dans sahnesini beğendim..filmin ne başlangıcı belli ne sonu.. benmi anlamadım acaba bilmiyorum ?dikkate alırmısını bilmem ama tavsiye etmem😕

Gerçekten de görüp göreceğim en berbat filmdi. Aklımızla dalga geçmişler resmen. Yorum yapan ugur t adlı vatandaş sanırım akıl tutulması yaşıyor. Asrın en kötü filmi olmaya aday olabilir ancak. Şu filme iyi diyen bir kafanın tedaviye ihtiyacı var net biçimde. Ne konu var, ne bağlama var, ne oyunculuk var, içerik iğrenç ötesi zaten. Ben ömrümde ilk kez izlediğim bir film için pişmanlık duydum. Cüneyt Arkındam dünyayı kurtaran adam izleseydim vallahi daha anlamlı olurdu.

Tek kelime ile vasat. Paraniz yanmasin 6 puan aldi 12 puan üzerinden. Gitmeyi düşünüyorsaniz vazgeçin

Ben bugüne kadar çok fazla film izledim bu kategoride olsun yada farklı fakat bu film kadar sıkıcı, basit ve berbat bişey görmedim izlemeyip izlemek isteyenler varsa, fragmana kanmamanızı öneririm.. Yorum yapılacak bi film de değil.

SİNEMA TARİHİNİN EN KORKUTUCU FİLMLERİNDEN BİR BAŞYAPIT
Dario Argento ve Suspiria.. Korku sinemasının italyan ustası Dario Argento'nun, en önemli eseri.. Sinema tarihinin en korkutucu filmleri arasında gösterilebilecek, gerçek bir korku klasiği, Suspiria. Suspiria kuşkusuz, korku sineması dendiğinde ilk akla gelen yapıtlardan birisidir. Ondaki yaratılan atmosferin rahatsız edici karanlığı ve büründüğü renk kıvamı, seyirciyi her daim huzursuz ederek ve de müziğin iç gıcıklayan tonlaması da buna dahil edilerek, her an bir şey olacakmış hissini yaşatır izleyiciye. Yaratılan atmosfer, ışıklandırması, insanın boğazını düğüm düğüm eden müzikleriyle teknik açıdan kusursuzluğu. Ustanın, tam film yavaş tempoya geçiyor derken bir anda yaptığı hamlelerle, izleyiciyi bir an olsun diken üstünden indirmeyişi. Argento'nun her şeyi muhteşem bir şekilde korku ögesi olarak kullandığını görüyoruz ve gerçekten irkiliyoruz.. Müzik, görüntü ve kamera açılarının harikalığı daha başlangıçtan ışıklar rüzgar, yağmur, taksi şoförü, kırmızı bina, ormanlık alan, esrarengiz sözler, köpek, öğretmen, solucanlar, siyah kumaşlar, belirsiz sesler, karanlıkta gözler, yüksekteki binalar, şehir efsaneleri, belirsiz uyku basmaları, ölümler ve yine ölümler.. Ölümün rengi kırmızıydı ve korkunun yansımasıydı, gözlerdeki çaresiz bakışlar. Kötülük tüm ağırlığıyla uyuyordu mabedinin altında ve o mabet, genç bedenlere mezar oluyordu ardı sıra. Koridorlarda, tekin olmayan adımlar sayılıyordu belirli belirsiz ve ansızın susuveriyordu gök gürültüsünün eşliğinde. Renkli bir kabus gibi yaşatıyordu, ürkek bakışlar ve solgun yüzlerde korkuyu, Argento'nun insanın kanını donduran kızıllıktaki Suspiria sendromu.. Hava alanına ilk adımla başlıyordu iç titreten müzik. Huzursuz edici ve sinir bozucu bir ruha bürünüyordu adeta. Çıkışa yaklaştıkça yüzde beliren ifade, olacakların hissini sezdiriyordu izleyiciye. Ve şimdi yola koyulmuştu yağan yağmurun altında. Gittiği yer yaşatacaktı ona, yaşamadığı korkuyu ve gizemi hayatta. Birden ağaç gövdesinin ortasına, çakan şimşeğin ışığında, bir el ve tuttuğu bıçağın siması yansımakta. Bu, bale okuluna yaklaşıldıkça ölüme gidilen yolda, bize ilk işareti vermeyi amaçlamakta. Kapıda beliren bir kız gizli çiçeği haykırmakta. Bir başkası, bilmemesi ve görmemesi gerekenleri görmesinin dehşetiyle, gecenin karanlığında koşuyor ölümün kollarına. Korunaklı gördüğü bir binaya dalıyor ansızın. Ve şimdi pencerenin önünde duruyor, yaklaşıyor gözleri gecenin rüzgarına ve birden beliriveriyor bir çift göz, karanlığa inat diri ve keskin bakmakta. Çığlığa boğulan dudaktan bir süre sonra son nefeste, bedenine giren bıçakla birlikte ipin ucunda sallanmakta. Bu ölüme gidiş ve boşluğa düşüş öyle hızlı ve ansızın olmaktaki, kurbanı ve seyirciyi gafil avlanılmakta.Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Orada yatan kötülük içindekilere ölüm getirmektedir. Ve bu, Suzy'nin ürkekliğinde ve huzursuzluğunda kendini belli etmektedir. Zaman ilerledikçe garip olaylar etrafında belirmekte ve içine düşen şüphe tohumları Suzy'yi, gerçeğin peşinde gitmeye yöneltmektedir. Bu gerçek yüzyıl öncesinde düğümlenmekte ve cadılıkla iç içe geçmiş bir hikaye şekillenmektedir. Artık sona yaklaşıldıkça, kimsesiz koridorlarda takip edilmeye başlanılmıştır ayak sesleri. Ve duvarda mor çiçek resmi, gizli bir kapıyı açmıştır öyle sessiz ve gizemli. Ürkek adımlar ilerledikçe ve yaklaşıldıkça kara kraliçeye gözlerde donuk bakışlar ve kulaklarda keskin bir müzik eşlik etmektedir seyirciye. Şimdi karşısındadır korkunun ve onun siması, belirmiştir çakan şimşekte ansızın. Ve bitişiyle karanlığın, son bulmuştur korku, kapladığı yüreklerde ansızın. Dario Argento'nun bale okulunda yarattığı gotik betimleme ve gölgelerle ışığın birbirine farklı şekillerde kaynaşmasının filmde kullanılması, bunun yanında kamera kullanımındaki canlılık filmi, nefes alıp veren bir esere dönüştürüyor. Kırmızının ağırlıklı kullanımı ve ölümün anlık sunumundaki yansıtılan sadist anlatım, filmi etkin kılan unsurlardan biri olarak karşımıza çıkıyor. Tempo bazı yerlerde durağan seyretse de ve sonu biraz kısa kesilmiş yada aceleye getirilmiş hissi uyandırsa da Suspiria her zaman için gerek Argento'nun gerekse de korku türünün önemli ve sözü geçer bir yapıtlarından biri olarak yerini muhafaza edecektir.

Klasik bir korku filmi. Gizli bir güç var ve gruptakileri teker teker avlıyor. Ne hikmetse karakterler gecenin köründe "güvenliğe kaçmak için" yanlarındakilerden ayrılıp boş koridorlarda koşmaya başlıyorlar, odada bulunan bütün lambaları kapatıyorlar. Hikayeyi bağlama konusunda bayağı tembellik etmişler. Ayrıca gerilim yaratmak için uzattıkları yürüyüşler de bir o kadar sıkıcı. Sanki on dakikalık bir kısa filmi bütün filme yaymaya çalışmışlar, konudan eser yok. Müzik geçişleri de bir o kadar anlamsız. Gerilimli sahne geçmemesine rağmen herhangi bir kapı kapatınca arkaplan müziği tak diye kesiliyor.

Bu filmin son 12 dakikasından daha İğrenç birşey varsa; o da ilk 92 dakikasıdır.Gerçekten rezalet bir film zaten Argentonun işe yarar bi filmini görmedim bol domates sosu, devamlı yağmurlu şimşekli hava, birbirinden yeteneksiz oyuncular, berbat senaryo.Hele filmin başında bir kol çıkıp kızı bıçakladı ya koptum gülmekten, görüp görebilceğiniz en kötü korku filmlerinden. 10/1

Öncelikle sunu söyliyeyim film hiç güzel değildi ne korku ne gerilim vardı filmin çekildiği yıllına göre de olsa biraz daha iyi beklerdim senaryo güzel ama sonu hiç güzel değildi bence, suspiria nin bi tek goblins müziğini beğendim diye bilirim...
10/4

En başta müziklerden başlayalım.Bir korku filminde bu kadar güzel ve geren bir müzik kullanıldığını daha önce görmemiştim.Senaryo olarak metafizik öğeler içermesi ya da sırtını büyü gibi şeylere alması bence gerilimi daha da yükseltiyor.Oyunculuk hariç birinci sınıf korku filmi.

tabii bugünden bakınca çok sıradan geliyor. müzik ve efektler çok rahatsız edici olabiliyor bazen. oyunculuklar çok klişe ve abartılı. özellikle filmin sonunda kadının evden çıkıp giderken ki mimik ve jestleri çok yersiz. yine de çok eğlenerek izledim. zamana ve koşullara göre iyi sayılır.6

Film beklentimin altında çıktı, yılına göre değerlendirirsek 5 puan alır. Müzikler çok sıkıcı ve gürültülü, gereksiz fazla müzik ve ses kirliliği var. Oyunculuklar sadece idare eder.Herşey korkutmak amaçlı olacak diye çok abartılı yapmışlar, yani korkuturken güldürebilir.Güzel olan ise görüntüler ve renkler.Sadece izlenebilir ama sıradan bir film. Puanı çok abartılı.