Bratz - Beyazperde.com eleştirisi : Bratzzzzzz!

Mr. Hollywood’un yeni oyuncağı çocuk oyuncakları. En popülerinden en marjinaline çizgi romanları filmleştiren yapımcılar, popüler kültürün diğer fırsatlarını da kaçırmamaya özen gösteriyor. Son dönemde video oyunları, eski çizgi filmler ve hatta popüler çocuk oyuncakları da hızla filmleşiyor. Bu filmleştirme sürecinin doruğa çıktığı 2006-2007 döneminde ise gerçekten çok acayip örnekler çıkarıyor karşımıza. Yapımcıları arasında doğuştan prodüktör Avi Arad’ın da bulunduğu Bratz, son zamanlarda izlediğimiz hayal gücü en zayıf çocuk filmi. Yetişkinleri de türe çeken hayallerin yerini bu filmde moda almış sanki.

Bratz sadece dış görünüşleri değil, ilgi alanları ve yetenekleri de farklı olan dört sıkı arkadaşın okul dönemini anlatıyor. Aynı okula kaydolan kızlar, okula adaptasyon döneminde kendilerine yakın buldukları bir gruba ait olma ihtiyacı hissediyorlar ve bu durum grubun parçalanmasına neden oluyor. Zamanla çeşitli olaylar dörtlünün yaptıkları hatayı fark etmesini sağlıyor ve kızlar güçlerini okulun torpilli şov kızına karşı birleştiriyorlar.

Filmin senaristleri işi alır almaz iki konuda kesin bir karar almışlar. İlki, filmin son dönemde iyiden iyiye popüler olan seksenlerin gençlik filmlerini örnek alması. Ferris Bueller’le Bir Gün’ün filmin bazı tiplerine ilham verdiği son derece açık. Genellikle burun kıvrılan okul filmlerinin en çok seksenlerde popüler olduğu ve klasiklerini de o dönemde yarattığı düşünülürse, mantıklı bir karar. Bir de canlandırılan oyuncakların dünyalı izleyici kızlara çeşitli mesajlar vermesi amaçlanmış. Çizgi filmlerde bu kaygı ne kadar vardı bilmiyoruz ama filmin beylik mesajları arasında farklı olana hoşgörü gösterme, sürüden ayrılarak birey olma gibi doğru düzgün hikayeleşmeyince havada kalan klişeler var.

Bu iki kararın filmin ana hikayesine ve sulu esprilerine yön verdiğini ve yetişkin izleyici için sonu başından belli, sürükleyicilikten yoksun bir filmin ortaya çıktığını söyleyebiliriz. Filmin düşündürdükleri arasında ise öğrencilerin okula bir defileye gider gitmelerinin altında yatan nedenler öne çıkıyor. Şüphesiz bu durum eğlence sektörüyle birlikte hareket eden modacıların belki de en büyük başarısı. Modacılar uzun bir süredir gençleri ve hatta çocukları da birer yetişkin tüketici gibi kabul ediyor ve özgün reklam kampanyalarıyla onları da kendine bağlıyor.

Bratz farklı ırklardan ve renklerden olana güya saygı duyarken insanları moda kriterlerine göre ayırmayı da ihmal etmiyor. Bu arada sürüden ayrılmanın yollarından biri de daha renkli, daha cafcaflı, daha profesyonel bir şekilde giyinmek oluyor. Eskiden çocuklar ellerindeki renkli kumaş parçalarıyla bebeklerini farklı şekillerde giydirirdi şimdi aynı yöntemi kendi tarzları için uyguluyorlar. Bratz dünyasında giyim konusuna yeterli bütçe ve zaman ayırmayanların okul 'podyumunda' pek şansı yok.

Bu arada filmin en şaşırtıcı ve anlamsız performanslarından biri de esasında tüm zamanların en ilginç oyuncularından biri olan Jon Voight’a ait. Daima beyazperdede bir ciddiyeti ve ağırlığı olmuş bu 'Geceyarısı Kovboyu' filmde yabancılaştırma efekti rolünü üstleniyor. Bu kadar gevezelikten sonra peki başarılı bir Bratz filmi nasıl olurdu sorusuna da kendimizce cevap verelim: Bratz’i alın ve bütünüyle ti’ye alan bir proje hazırlayın. Bu formül yüzde yüz tutacaktır. Çocukların bile daha fazla eğleneceğine şüphe yok. Bu kadar basit!