Çaylak Profesyonel - Beyazperde.com eleştirisi : Çaylak Profesyonel

Bir komedi filmi çekmeye karar verdiğimizi, mümkün olduğunca fazla seyirciye ulaşmayı hedeflediğimizi düşünelim. Filmimizin türünü "spor komedisi" olarak belirledik, diyelim. Bu türe hiç sıcak bakmayan, spor ve komediyi bir arada düşünemeyenler olacaktır. Onları baştan kaybettik. (halbuki romantik komedinin kötüsü bile hala para ediyor!) Spor dalı olarak ise basketbolu seçtik. Güzel, ne de olsa dünya üzerinde yüz milyonlarca kişi bu spordan, nasıl oynandığından haberdar.

Ama film 1970'lerde geçiyor; zira NBA kurulduğu için lağvedilen ABA yani Amerikan Basketbol Ligi'ndeki fukara bir takımın hayatta kalma mücadelesini işlemek istiyoruz. Çünkü senarist Scott Armstrong ile başrol oyuncumuz Will Ferrel gibi eski model spor komedilerinin hastasıyız.

Ferrell? Hani şu yıllarca Saturday Night Live'ın nice bölümünde oynamış komedyen! Adam komedyen ama çoğu kişiye komik gelmeyecektir. Yaptığı espriler fazlasıyla Amerikan kültüründen besleniyor. Ne yalan söyleyeyim, bu kültüre maruz kalmaktan kurtulamayan bir dünyalı olarak Ferrell'ı komik bulmuyorsam belki de sorun bendedir.

Nerede kalmıştık? Hah evet, hedef kitle.. Elimizde kalanlara şöyle bir bakalım; spor komedilerinden, 1970'lerde geçen spor komedilerinden, tıpkı Blades Of Glory/ Zafer Patenleri'nde olduğu gibi Will Ferrell'ın oynadığı spor komedilerden hoşlananlar hala bizimle. O zaman "Motor!" diyebiliriz.

Yazımıza böyle bir giriş yapmamızın nedeni basit. Son zamanlarda kendi ayağına bu kadar kurşun sıkan, daha başlarken kendini baltalayan bir proje görmedim. Komedi gibi, yapısı gereği popüler olması, geniş kitlelere ulaşması beklenen bir tür filminde bu kadar spesifik, bu kadar içe kapalı bir bakış açısı hatırlamıyorum.

Ferrell'ın canlandırdığı işbilir organizatör Jackie Moon, annesinden arakladığı(!) bir şarkıdan elde ettiği telifle ABA liginin süprüntü ekiplerinden Flint Tropics'i satın alır. Sonrasında NBA ligine sadece 4 ABA takımının katılacağını öğrenince kulübünü başarılı kılmak, seyirci çekebilmek için türlü çılgınlıklar yapar. Eğer bu çılgınlıklardan en azından biri komik gelseydi, sorun olmazdı. Oysa Ferrell, dev cüssesine (boyu 1.92 m) giydiği garip kostümlerle takımını hayatta tutmaya çalışsa da aynı şeyi film için yapamıyor.

Hatta "beyazların da becerebildiğini" yıllar önce ispatlayan Woody Harrelson'ı takıma transfer etmesi de işe yaramıyor (onun derdi başka zaten). Bu film, NBA hayalini kuran oyuncuların yaşadığı zorlukları ya da sırf aşkı için uyduruk bir takıma transfer olan eski bir NBA yıldızını, ya da takımı için yapmayacağı şey bulunmayan çılgın bir organizatörü anlatacaksa neden komedi?

Sahada/ filmde tek komik bulduğum adamın ünlü müzik grubu Outkast'ın Andre Benjamin'i olduğunu söylemeliyim. Afro saçları, ilginç konuşma tarzı, bitkin yüz ifadesiyle tam bir komedi tiplemesi. (Hey Ya'nın klibini izlerken anlamalıydım)

Kuşkusuz ABA organizasyonu, NBA'in kuruluş yılları, 1970'lerin tadına uygun "Love Me Sexy" durumları, bir yerlerde damağınızda hoş tatlar bırakabilir. Ancak komik olmayan bir komedi filmi izlemek çok sıkıcı olabiliyor. 1970'lerde geçen bir spor komedisini 2000'lerde yapmak son derece çılgınca bir fikir gibi gelebilir, ama bu onun komik olacağı anlamına gelmiyor.