Aşkın Yaşı Yok - Beyazperde.com eleştirisi : Smart People

"Smart People," Dennis Quaid, Thomas Haden Church, Ellen Page ve Ashton Holmes gibi içlerindeki potansiyeli ana akım Hollywood filmlerinden ziyade, bağımsız yapımlarda ortaya çıkarmayı başaran oyunculardan kurulu kadrosuyla tam bir Amerikan bağımsızı. Fonksiyonunu kaybetmiş aile temasına odaklanan konusu ve problemli karakterleri de filmin tipik bir Amerikan bağımsızı olma özelliğini kuvvetlendiriyor. Diğer yandan, karakterlerin birbirleriyle olan gülünç iletişimsizliklerine ve ağır aksak kişisel gelişimlerine odaklanan "Smart People"ın, duygusal yönü kuvvetli sıra dışı bir romantik komedi olduğunu da iddia etmek mümkün.

Ana akım Hollywood sinemasının mihenk taşlarından biri olan romantik komedi türünün iyimser karakteriyle Amerikan bağımsızlarının içine kapanık ruh halini başarıyla harmanlayan ve odaklandığı her konuyu derinlemesine irdeleyen "Smart People," hiç kuşkusuz iyi yazılmış ve başarıyla yönetilmiş samimi bir film. Bilhassa kendilerini rollerine adamış yetenekli oyuncuların performansları sayesinde kuvvetli bir yapıma dönüşen Noam Murro yönetmenliğindeki filmin en önemli özelliği ise işlediği konulara ve eksantrik karakterlerine film dünyasının hayali gerçekliğinden değil, hayatın içinden bakması.

"Smart People"da mesleğine olan heyecanını, ilgisini ve yaşama sevincini kaybetmiş, orta yaşlı bir akademisyeni canlandıran Dennis Quaid, uzun zamandır kendisinden beklendiği gibi verimli, içten ve istekli bir performans sergileyerek göz doldurmakta. Canlandırdığı karakteri yürüyüşünden, yüz mimiklerine, konuşmasından beden diline dek kendine has özelliklerle donatan Quaid, Profesör Lawrence Wetherhold'u gündelik hayatın bir parçası haline getirmekte. Senaryo yazarı Mark Poirier'ın akıllıca karakter tahlillerini başarıyla özümseyen ve bu tahlilleri tüm cesaretiyle ortaya koyan usta oyuncu, özellikle akademik hayatın içinde yer alan izleyicileri kendisine bağlayacak unutulmaz bir performansa imza atmakta.

Bununla birlikte, Mark Poirier'ın akademik camianın çetrefilli ilişkilerini ve bu camiaya özgü hayat tarzının bireylerin aile ilişkileriyle sosyal yaşantıları üzerindeki etkilerini samimi bir dille işleyen senaryosu Ellen Page ve Ashton Holmes gibi genç oyuncular tarafından da başarıyla özümsenmekte. Sıcak gülümsemesi, manalı bakışları, kendine has ses tonu ve özgüven dolu duruşuyla izleyenlere keyif veren Ellen Page, profesör babasının ilgisini çekebilmek için başarı odaklı bir hayat yaşayan muhafazakar Vanessa rolünde izlenmeye değer bir performans sergiliyor. Lawrence'ın üniversite öğrencisi oğlu James karakterini canlandıran Ashton Holmes ise ne yazık ki yeteneğini ortaya koyamayacak kadar geri planda kalıyor.

James'in sırlarla dolu yaşantısını yine bir sır olarak bırakan ve bu yolla karakterin ailesinden kopukluğunu vurgulayan film, bana kalırsa Ashton Holmes'u verimli bir biçimde kullanmayı başaramıyor. Ellen Page'in canlandırdığı Vanessa karakteri fazlasıyla ön plana taşınırken aile ilişkilerinde en az Vanessa kadar etkin rolü olan James gidişat içerisinde görünmezleşiyor. Film, bu tercihle beraber bir yanıyla geçtiğimiz aylarda "Juno" filmiyle geniş bir hayran kitlesine kavuşan genç oyuncu Ellen Page'i neredeyse bir pazarlama aracı olarak kullandığını da hissettiriyor.

Aslına bakarsanız, bağımsız bir yapım olarak sınırlı bir izleyici kitlesine hitap etmesine rağmen, ister istemez gişe kaygısına kapılan "Smart People"ın Ashton Holmes'u arka planda bırakmasının en belirgin sebebi de bu endişe. Filmde canlandırdığı karakterin kendine has özelliklerini üzerine giymekte güçlük çeken Sarah Jessica Parker'ın varlığını da yine bu popülarite kaygısına bağlayabiliriz belki de. Filmi daha geniş kitlelere duyurmak ve hayran kitlesini sinema salonlarına çekmek adına oyuncu kadrosuna dahil edildiği hissedilen Parker'ın, filmin konusu ve gidişatı ile kurduğu ilişki oldukça mesafeli. Diğer yandan, akademik karakterlerin gündelik hayattan kopukluklarını ve sosyal hayattaki uyumsuzluklarını vurgulamak gibi bir fonksiyona da sahip olduğu düşünülen Sarah Jessica Parker'ın tek işlevi canlandırdığı Janet karakteri ve Profesör Lawrence arasındaki romantik ilişkiyi yüzeyselleştirmek bana kalırsa.

"Smart People," özellikle akademik hayatın içinde yer alan veya akademik çalışmalar üzerine kafa yoran sinemaseverlerin oldukça beğenebilecekleri bir film. Noam Murro'nun ilk uzun metraj çalışması, kişinin düzenli olarak zihinsel projelere odaklanıp, soyut disiplinlerle mücadele ederken hem kendine hem de topluma ne kadar yabancılaşabileceğini, iletişim kabiliyetini ne derece kaybedebileceğini ve yalnızlaşabileceğini başarıyla gözler önüne seriyor. "Smart People," özellikle başarılı karakter tahlilleri, Dennis Quaid'ın dopdolu performansı, Ellen Page'in sevimliliği ve Nuno Bettencourt imzalı müzikleri için izlenmeye değer.