Juno - Beyazperde.com eleştirisi : Juno!

Oscar'la birlikte 39 ödül, 25 adaylık. Şüphesiz son zamanların kendinden en çok bahsettiren filmlerinden biri Juno. Senaryosunu genç şöhret Diablo Cody, yapımcılığını ünlü oyuncu John Malkovich üstlenmiş. Yönetmeni ise Sigara İçtiğiniz İçin Teşekkürler'in yönetmeni olarak tanıdığımız Jason Reitman.

Gençlik filmleri çoğunlukla her yaşın ilgisini çeken bir tür olmuştur. Juno da sevimli, keyifli bir gençlik filmi tadında... Hem 15-20 yaş gençliğinin empati kurarak, hem de 40-50 yaş olgunlarının ahlanıp vahlanarak izleyecekleri ilgi çekici bir film diyebiliriz Juno için. Sessiz, sakin ilerliyor. Komik ama güldüren komik değil, hafif bir sırıtışla, evet hayatta böyle şeyler olur dedirten bir espri kıvamı. Halbuki hayatta böyle şeyler çok da fazla olmuyor. Etrafınızda 17 yaşında bir okul öğrencisiyken hamile kalmış, bunu kabullenebilmiş, kabullendirebilmiş ve çocuğu doğurmaya ve çocuğun geleceği hakkında kararlar almaya karar vermiş kaç kişi var?

Çılgın senarist Diablo Cody, senaryoyu yazmaya başladığında öncelikle günümüzün gençlik filmleriyle ilgili bir araştırma yaparak farklı bir genç kız karakteri için yer olup olmadığına bir göz attığını söylüyor. İzlediği filmlerdeki genç kız karakterlerinin genelde ikinci planda kaldığını farkeden Cody, Juno isimli genç kızı bilhassa karikatürize ederek, bağımsızlığını aşırı derecede elde etmiş, neredeyse şımarık ve ukala, büyümüş de küçülmüş bir karakter meydana getirmiş.

Yönetmen ise, daha önce Koş Lola Koş, Amelie gibi filmlerde kullanılan bir tarzı bu filmde denemiş sanki. Bu tarza MTV Jenerasyonu tarzı desek yanlış olmaz herhalde, yani klip tadında kullanılmış renkler, hızlı geçişler. Özellikle jenerikte kullanılan stop motion tekniğiyle hazırlanmış animasyon montajlı Juno görüntüleri gayet hoş. Senaryoda karikatürize edilmiş olan Juno karakterinin beyazperdeye de bu şekilde yansıması güzel bir uyum oluşturmuş diyebiliriz.

Ellen Page'in başarıyla canlandırdığı Juno adlı karakterin yaşından büyük hareketler sergilemesi, gündelik hayatta hiçbir 17 yaş gencinin konuşmayacağı şekilde konuşması, ailenin yaklaşımı, izleyen kesimin bazılarının çenesini yoran yorumlar olmuş. Halbuki filme, hiçbir yargıda bulunmayan, gündelik hayattan bir genç kızın başına gelenler üzerine verdiği kararı anlatan sade ve esprili bir öykü olarak bakıldığında bu eleştiriler pek de ayağı yere basan fikirler gibi görünmüyor. Bunca ödülü hak edip hak etmediği tartışılabilir ama keyifli bir gençlik filmi olduğu şüphe götürmez bir gerçek.