Iwo Jima’dan Mektuplar eleştirileri

Öncelikle şunu hemen belirteyim ki, bol çatışmalı bir savaş filmi bekleyenler bu filmden kesinlikle uzak dursunlar. Çünkü film çok az savaş sahnesine yer vererek tünellerdeki klostrofobik atmosfere, umutsuzluğa, yenilgiye ve tüm bunlara rağmen onurlarını koruyarak şerefle ölmeyi seçen Japon askerlerine odaklanıyor. Bence filmin en zayıf yanı çok ön plana çıkmayan ve çok az kullanılan müzikler. Atalarımızın Bayrakları filminden alınan sahneler de hemen kendini belli ediyor. Filmin bence en sağlam sahneleri intihar sahnesi ve bir geri dönüş sahnesindeki köpeği öldürme(me) sahnesi. Sonuç olarak yıllarca eskimeyecek bir 2. dünya savaşı filmi. 9/10...

Gerçekten olağanüstü güzel bir filmdi bu kadar duygusal,içten ve dramatik bir savaş filmi ne zamandır izlememiştim clint eastwood u tebrik etmek gerekiyor.Atalarımızın bayraklarından kat be kat güzel olmuş onu beğenenler buna hayran kalacaklardır ve filmin tarafsız olmasıda iyi olmuş.

Gerçekten başarılı ve gerçekçi bir savaş filmi. Dram ve aksiyon dozunda tutulmuş. Zaman zaman gereksiz sahneler izleyiciyi sıksa da, filmin geri kalanı bu açığı kapatıyor. Savaş filmi sevenlerin kaçırmaması gereken bir Clint Eastwood klasiği. Ama başyapıt değil... 8/10

bu bir savaş filmi ve de bugüne dek yapılan o denli psikolojik/dram /savaş karışımı film var ki filmi onlarla mukayese etmek durumunda kalıyoruz. işte tam da bu noktada çok da ayrıcalığı olmayan bir film gibi. özellikle filmin oldukça uzun metrajı da biraz dezavantaj olmuş. herşeye rağmen derli toplu iyi bir film denilebilir.

Japonya- Abd arasindaki bir ada için çikmis savasi anlatan ve o savasin içindeki askerlerin yasadigi drami kurgulamis çok iyi bir savas filmi çok gerçekçi bir film.Savas filmi seven arkadaslar izlemeli, vatana olan borç,intihar, ask,...
saygilarimla...(4,5/5)

Etkileyici bir savaş filmi olmuş.Başarılı sahneleri, kurgusu var her ne kadar senaryosu bayat olsada.Takdire şayan.8/10

Tadamichi Kuribayashi ve Tsuyoko Yoshido'nun romanlarından sinemaya uyarlanan ve senaryosunu Iris Yamashita ile Crash'in oscarlı senaristi Paul Haggis'in yazdığı film;usta aktör Clint Eastwood'un yönetmenliğini üstlendiği çarpıcı ve etkileyici bir savaş filmi.Filmin yapımcıları arasında Hollywood'un yaramaz,dahi çocuğu unvanına sahip usta yönetmen Steven Spielberg var.Clint Eastwood Amerikalılarla Japonlar arasındaki bu savaşı Amerikalıların gözünden anlattığı bir önceki filmi Atalarımızın Bayrakları'ndan sonra Iwo Jima'dan Mektuplar'da ise aynı savaşı bu kez Japonların cephesinden anlatıyor.Son zamanlarda çekilen pek çok Hollywood filmininde Amerikalılar'ın kendi kendilerini eleştirdiklerine tanık oluyoruz.Amerikan askeri gücünü veya Amerikan milliyetçiliğini yüceltmeya çalışan propaganda filmleri artık eskide kaldı gibi.Iwo Jima'dan Mektuplar'da Clint Eastwood,gerçekten iki ülke arasında yaşanmış bu savaşı gerçekçi bir şekilde perdeye yansıtmış.Asıl kahramanların Japon askerler olduğunu söylüyor film.Cesurca çarpışanlar ve merhametli olanlar da onlardı diyor.Savaşın acımasızlığını vurgulayan Iwo Jima'dan Mektuplar,savaştan çok savaşın askerler üzerinde yarattığı psikoloji üzerinde duruyor.Spielberg'ün oscarlık başyapıtı Er Ryan'ı Kurtarmak kadar iddialı savaş sahneleri yok yani.Ses efektleri çok iyi örneğin.Kurşun Sesleri,patlamalar,bombalar oldukça gerçekçi.Özellikle filmin görüntü yönetmenliği çok başarılı doğrusu.Görüntülerin tamamında gri tonlar ve sarı renkler hakim.Sinematografi büyük ustalık gerektirir.Iwo Jima'dan Mektuplar'da hem yönetmen olarak Clint Eastwood hem de filmin görüntü yönetmeni Tom Stern çok iyi bir iş çıkarmışlar.Filmin Japonca çekilmesi de büyük bir titizlik örneğidir bana göre.Eastwood;Atalarımız Bayrakları ve bu filmi,yapımcı Steven Spielberg'ün tavsiyesi üzerine birlikte çekmiş.Iwo Jima'dan Mektupları'ı izlerken Atalarımızı Bayrakları'ndan da bazı görüntüler izliyoruz.Filmi izlerken başarısızlıklarından dolayı intiharı bile göze alan Japon askerlerini görünce mertliklerine hayran kalıyor-ki aynı hayranlığı kahramanlıklarından dolayı Gelibolu'daki kendi şehitlerimiz içinde besliyoruz-Amerikan askerlerinden de bir o kadar nefret ediyoruz filmde.İki japon askerin teslim olduktan sonra Amerikan askerlerince vurulmasında olduğu gibi.Oyuncu-Yönetmen-Müzisyen Clint Eastwood bu son iki filminden sonra kendi ülkesinde bazı muhafazakar-milliyetçiler tarafından topa tutulmuş.Onu vatan haini olduğunu iddia edenler bile olmuş.Ama Eastwood Iwo Jima'dan Mektuplar'la oscarlara da adaydı.Sonuç olarak yönetmenliğiyle,oyunculuklarıyla kısacası herşeyiyle övülesi bir film Iwo Jima'dan Mektuplar.Clint Eastwood'un bu filmiyle pek çok yönetmeni kendine hayran bıraktığı kesin.

Enfes bir film. Oyunculuklardan tutunda kurgusuna senaryosuna vs. Her şeyiyle çok beğendim. 10/10

Bir dostun karşı tarafta olsa ona ateş eder miydin?Değerlerimin peşinden gitmeliyim ...Kendi değerlerinizi mi yoksa ülkenin değerlerini mi takip ederdiniz?Aynı değiller mi?Gerçek bir asker gibi konuştunuz ...Shimizudan Saigoya ;Amerikalıların korkak olduğuna inanırdım.Ama korkak değillermiş.Amerikalıların vahşi olduğunu düşünürdüm.Ama amerikan askerinin annesinin söyledikleriyle benim annemin söyledikleri aynıydı.Generale ve ülkeme olan hizmetimi bitirmek istiyorum.Ama bir hiç için ölmek istemiyorum.Sevdiklerimle yaşamak istiyorum.

Doğrusu filme tamamen bir savaş filmi gözüyle bakmak ve heyecan vs. aramak çok yanlış olur.
Bu film daha çok belgesel nitelikte ve kendi deyimimle de biraz psikolojik bir film.

Özellikle Japonların onur-imparatora bağlılık gibi temaları biraz su yüzüne çıkarılmaya çalışmış fakat bunun istisnası olan tek asker Saigo kişiliği çok güzel işlenmiş.
Bunun yanında alışıldığın dışında olan Amerika görmüş general Watanabe rolünün hakkını tabii ki veriyor.

Eastwood güzel iş çıkarmış ama bence diğer 2. Dünya Savaşı filmlerinden çok çok harika değil, şaheser değil ama izlenmeli.
8,5/10

Iwo Jima'dan Mektuplar filmi bir yerde bana göre artık Clint Eastwood'u kendini aklama filmi oldu, zira çeşitli yerlerde (basında, TV'de) Eastwood'un çok fazla Amerikan Milliyetçisi olduğu hatta Bush'un sempatizanı olduğu belirtiliyordu, zaten bu filmin Amerikan Cephesini anlatan filmde (Atalarımızın Bayrakları'nda) Eastwood dönemin Amerikan Politikalarını ciddi biçimde eleştirerek bunu doğru olmadığını bir bakıma kanıtlamıştı, bu filmle de daha da ileri giderek hatta Amerikalarla dalga geçerek iddiaları çürüttü, bu bakalım Akademi Üyelerini nasıl etkileyecek bu gece, ancak ben yine de Ken Watanabe'nin olağanüstü performansı hariç ne Atalarımızın Bayraklarını ne de bu filmi Oscar'lık bir film olarak görüyorum, hatta ben Atalarımızın Bayraklarını daha başarılı bulmuştum kendi adıma. Yine de bu film kendi çapında çok başarılı, özellikle siyah-beyaz yakın görüntüler, Japon Askelerin onurlu mücadelelerini ve onurlu uğruna intihar etmeleri, Ken Watanabe'nin Oscarlık Performansı (Akademi bence aday göstermeliydi) için gerçekten izlenmesi gereken bir film.

öncelikle atalarımızın bayrakları ndan daha fazla beğendiğimi belirteyim.iwo jima daha sürükleyici,daha ayakta tutucu,kısaca kendini daha rahat izlettiren bir filmdi diğerine nazaran.oyunculuklarda bir problem göze çarpmıyor,çekimler de oldukça iyi.asker psikolojisini de yalın ve başarılı anlatıyor.ve clint eastwood un atalarımızın bayrakları ndan sonra bu filmi de çekerek,yani olaya düşmanın da gözünden bakarak,kendi ulusunun askerlerini düşman olarak niteleyerek,pek çok bana göre ’’yanlış’’düşünceye sahip olan sinema izleyicisine iyi bir cevap verdiğini düşünüyorum.bu yanlış düşünceler her başarılı,oscar dahil pek çok ödül alan ve tüm dünyanın izlediği amerikan savaş filmlerinden sonra:’’ya yine yapmışlar propagandalarını ya,yeter artık bıktık bunların tarihinden,kendilerini acındırıyolar sadece’’tarzındaki düşüncelerdir.onlara her zaman şu soruyu sorarım:biz neden çekmiyoruz'biz çekemediğimiz için böyle düşünmek zorunda mıyız'sonuçta adamlar gayet başarılı ve izlenir türden filmler yapmıyorlar mı'önceki sinemaseverin de dediği gibi,biz bir gelibolu yapsak,hatta daha eskilerden osmanlı dönemi nden zaferlerimizi ekrana taşısak,onlar böyle izlense...ama yapılmıyor,tarihimiz ve sinemamızı harmanlayamamışız ve bu devam ediyor.son bulana kadar da amerikan tarihini izleyeceğiz ve bunu ’’ya sırf propaganda bu ya’’ demeden yapmalıyız.clint eastwood en başta bu konuyla ilgili çok iyi bir iş becermiş.filmi beğendim.

Savaşın 'Japon' gözlüğünden görüldüğü bir film. İzleyiciye, Japonların cesareti ve onuru hakkında bilgi veriliyor. Savaşın mektuplar ile anlatılması, farklı bir atmosfer oluşturmuş. Hani mektuplara o 'çok özel' ve duyguları tam ifade eden cümleler yazılır ya, o noktadan yola çıkılarak gerçekçi bir anlatımın sunulacağına ikna ediliyor izleyenler. Her savaşta olabildiği gibi farklı(daha doğrusu zıt) karakterlerin yeraldığı bir film olmuş. Kaçan asker psikolojisi yanında, karşı tarafta ona zarar vermeyen bir rütbeli ve rütbelinin emrinde bulunan zalim askerler. Bunlar filmi ön planda tutan sahneler kanımca.

Film pek de beklediğim gibi olmasa da oldukça başarılı.2. DÜnya Savaşı’nda Amerika’nın Iwo Jima Adası’nı ele geçirmesini Japonlar’ın gözüyle anlatıyor.Filmi biraz daha haraketli bekliyordum ama pek de öyle değilmiş.Japon askerlerinin ruh hallerini uzuuun uzuuun anlatıyor.Olaya tarafsız bir gözle bakıp propagandaya bulaşmaması doğrusu çok hoşuma gitti.Ancak, belki biraz daha haraketli olsa sanki daha iyi olabilecekmiş gibi geldi bana.O kadar ki, Iwo Jima çıkarmasıyla ilgili birkaç belgesel izlemiştim, o belgesellerde bile daha çok aksiyon sahnesi vardı :)))Ama yine de oldukça başarılı bir film...

cok cok iyi bir filmdi.psikolojinin derinlerine inen zafer ve görkemli savas filmlerini tersten izleten bir film gibi.tebrikler clint amca 8/10