Bosna, adını dram ve vahşetle özdeşleştirdiğim ülke... Çoğu zaman Saraybosnam sana reva görülmesi gereken bu muyddu deyip, ağladığım... Saraybosna ve diğer Rumeli şehirleri ne kadar tahrip edilse de tarihî ve coğrafî güzellikleri dillerde destanlaşır, ne kadar incitilse de halkı yüzünde hep tebessümü gizli kalır... Esma, yaşadığı acılar ve kendisine biçilen hayat karşısında teslim olmuyor, mücadeleye devam diyor, acılarını unutmak istese de yüzyüze geldiği gerçekler ona acıları yeniden hatırlatıyor... En büyük talihsizliği de özevladı, kendisi kadar masum Sara'nın, ona acıyı ve nefereti hatırlatması...