Koro - Beyazperde.com eleştirisi : En Popüler Koro

Filmekimi'nin bu yılki Fransız temsilcilerinden Koro, Fransa'da ulaştığı 7 milyonluk rekor seyirci sayısının da işaret ettiği gibi, tam bir popüler sinema örneği. En iyi örneği olarak rahatlıkla Ölü Ozanlar Derneği'ni gösterebileceğimiz ve artık neredeyse bir alt tür haline gelmiş öğretmen-öğrenci filmleri formülünün son uygulayıcısı. Fransa'nın bu yıl Oscar ödülleri için Yabancı Dilde En İyi Film kategorisinde yarışmak üzere seçtiği resmi temsilcisi olan Koro, kendi şablonunu başarıyla da uyguluyor.

Christophe Barratier imzalı film, İkinci Dünya Savaşı sonrası Fransa'sında, Gérard Jugnot tarafından canlandırılan Clément Mathieu adlı bir öğretmenin, Yerin Dibi adlı bir yatılı okulda çalışmaya başlamasını ve sorunlu erkek çocuklardan oluşan sınıfını müzik yoluyla eğitmesini anlatıyor. Otoriter müdür tarafından o güne kadar hep ceza ve dayak yoluyla eğitilmeye çalışılmış farklı yaşlardan çocuklar giderek daha isyankar davranışlar göstermeye başlamışken, yeni öğretmenlerinin metodları onları -tahmin edebileceğiniz üzere- yola sokacaktır.

Hatta yıllar sonra iki eski öğrencisinin Mathieu'nun notlarını okuması yoluyla bize aktarılan hikayenin daha ilk dakikasında öğrendiğimiz gibi, bu öğrencilerden biri dünya çapında ünlü bir müzisyen bile olmuştur. Kısacası, karşımızda, pedagoji alanında ders malzemesi olabilecek (özellikle öğretim görevlilerinin eğitimi için) bir film var.

Ama biliyoruz ki klişeler işe yaradıkları için klişedirler. Koro da bir istisna değil. Ezbere bildiğimiz sularda gezinse de insanı yakalamayı başarabilen, yeri geldiğinde sevimli yeri geldiğinde dokunaklı bir film karşımızdaki. Otoriter müdür gibi kimi karakterleri biraz fazla karton kalsa da, insanın gözleri dolmadan izleyemeyeceği bir film. Bunda özellikle çocuk oyuncuların doğal performanslarının payı büyük.

Tabii, 'Bu filmi neden görmek isteyeyim ki?' diye düşünmek mümkün. Daha önce iyi kötü örneklerini gördüğümüz bir formüle yeni bir yaklaşım da getirmeyen, her yönüyle önceden tahmin edilebilir bir film Koro. Bazen, başaramamış bile olsalar en azından yeni bir şeyler denemiş filmleri izlemek daha heyecan verici gözükebilir. Fakat sinema öncelikle bir öykü anlatma sanatıdır. Ve salona girerken beklediğiniz, size kendinizi iyi hissettiren, insana dair bir öyküyü düzgün anlatmayı başarmış bir filmse, Koro -anavatanında elde ettiği büyük seyirci rakamının da işaret ettiği gibi- size gayet keyifli bir seyir vaadediyor.