Aladdin - Beyazperde.com eleştirisi : Cin ve Aladdin!

Aladdin’in Sihirli Lambası, kökeni Orta Doğu'ya dayanan bir halk hikayesi ve bizi çocukluğumuzdan beri etkisi altına alan fantastik, coşkulu bir güç, irade ve sevgi masalı! Aladdin’in cinden dilediği üç istek, herkesin çocukluk anılarında farklı farklı şekillerde yer almıştır eminim. Aladdin ve Sihirli Lambası, sinema tarihinin es geçmediği, zaman zaman tekrarladığı bir prodüksiyon. Çocuk hikayesi olarak anılıp bol bol animasyonu yapıldığı gibi büyükler için yapılan versiyonları da mevcut. Hepsini tek tek saymaya gerek yok. Bu filmin özelliği Guy Ritchie’nin ellerinden çıkmış olması ve büyükleri olduğu kadar çocukları da hedeflemesi! Film ise 1992 yılında çekilen filmle aynı akışta. Yani müzikal özellikleri de olduğu gibi alınmış, ya da duruyor diyebiliriz. Filmden çıktıktan sonra bir arkadaşımız, Guy Ritchie’nin bu filmi çekmesi Nuri Bilge Ceylan’ın Recep İvedik çekmesi gibi olmuş dese de ben ortaya gayet eğlenceli bir film çıktığını düşünüyorum. Tabii Ritchie’nin bu filmi neden çektiği her zaman tartışmaya açık bir konu!

Tarzıyla öne çıkan, bütçeli, popüler filmleri bile kendi üslubuyla, komedi, hikaye ve kurgu harmanıyla muhteşemleştiren bir suç filmleri yönetmeni diyebiliriz kısaca Ritchie’ye. Snatch / Kapışma gibi harika bir filmle hayatımıza giren yönetmenin geldiğimiz şu son noktada Aladdin’i çekmesi gerçekten de kafa karıştırıcı!  Filmde elbette Ritchie dokunuşları var, örneğin daha komik ve modernize edilmiş durumda. Prenses Jasmine’e de verilen birtakım özellikler var. Daha fazla zorluk yaşıyor ve daha fazla ön planda mesela. Jasmine’in ses çıkarmakla, susmamakla ilgili söylediği parça da ona, kadına, kadın karaktere bir parça fark katıyor. Bir de Bollywood atmosferi hakim filmde. Arap, Hint karışımı bir tarzla karşımıza çıkması bir ayrıcalık gibi duruyor. Hikaye bildik, Aladdin'in aşık olduğu prenses Jasmine’e ulaşmaya çalışırken yoluna çıkan ve ona engel olan sultanın danışmanı Jafar’la yaşadıkları çatışma! Tabii bir de bir lambanın içinde binlerce yıl kapalı kalıp, dışarı çıkma imkanı bulunca eğlencenin dibini gören cinimiz var ki Will Smith kendisine epey hakim! Eğlenceli bir performans ortaya koyduğu bir gerçek, hatta zaman zaman Aladdin’in önüne bile geçiyor!  1992 versiyonundaki cini seslendiren Robin Willams'ın performansı da unutulmazdır bu arada! Sık sık karşılaştırma yaşayacaklarına eminim! Aladdin’i oynayan Mena Massoud ise zayıf kalıyor diğer oyuncular içinde, Jasmine’e hayat veren Naomi Scott da enerjisiyle ön planda zira…

Film, Disney gerçekliğine yaraşır bir film olmuş, belki de yönetmen bunun olmasını hedefledi. Renkli, şaşaalı, hızlı ve aksiyonel, kostümlü ve doğu sokaklarının kalabalık, gizemli yanını es geçmeyen bir anlatımla ortaya konmuş. Peki bu film Ritchie’ye puan mı kazandırdı yoksa kaybettirdi mi? Sanırım kayıp yanı daha ağır basıyor! Ama bunu bir kenara bırakıp izlediğinizde eğlenceli ve başarılmış bir atmosfer filmiyle karşı karşıya kalıp iki saat geçirebiliyorsunuz!

twitter.com/banubozdemir