LEGO Filmi 2 - Beyazperde.com eleştirisi : Karanlık dünyanın dostluğu…

Yeğenimin hünerli ellerinde şekillenen Legoları görünce ve tabii bir de bir havayolu firmasının Lego filmi elemanlarından oluşan tanıtım filmine sürekli denk gelince, nerede bu lego filminin ikincisi demeden duramadım. Lego 2 filmi birincisindeki nispeten yumuşak havaya karşılık iyice dünyanın kara tarafına geçiyor. İşgal altında kalan şehirde tek değişmeyen neredeyse Emmet oluyor. Eski ruhundan, neşesinden, umudundan bir şey kaybetmeyen Emmet’i kendine getirmek bir hayli meşakkatli olsa da, herkesin bir karanlık tarafı vardır mesajı çıkıveriyor bir anda çamaşır makinesinin altından…

İlk filmde var mıydı hatırlamıyorum ama ikincisinde lego dünyasının insan eliyle tasarlanmış yanı, çocuklar dünyasına ait olduğu ve onların kişiliklerinden, dünya ve benliklerinden bir parçayı bu dünyalara taşıdıklarının altı özenle çiziliyor. Tabii bir yanda eğer çocuklar kurduysa böyle bir dünyayı hayal güçlerine hayran olmamak mümkün değil ve de kötücül taraflarını görmek… O yüzden zaman zaman iki kardeşin barışçıl, kimi zaman da kavgalarının yansıması Lego 2’nin dünyasını oluşturuyor. O yüzden ani duygu değişikliklerini anlar hala gelebiliyoruz.

Tabii burada da uzaylılar tehdit, hatta düğün yapıyoruz, siz de davetlisiniz hesabına filmdeki süper kahramanları alıp uzaya götürüyorlar. Emmet, Lucy ve Batman ise arkalarından onları kurtarmak için uzaylıların gezegenine gidiyorlar, maceranın büyük kısmı orada geçiyor. Sanırım en komik kısmı gezegenin kraliçesinin Batman’i evlenmek için ikna etmesi oluyor. Bu arada kraliçemiz şekilden şekle giren legolardan oluşan ve sonuna kadar kötü olduğunu düşündüğümüz birisi. Ama dediğim gibi iyilik ve kötülük, yanlış anlaşılmalar ve kendini doğru ifade edememeler filmin özünü oluşturuyor.

Bu arada geçen filmde seçilmiş kişi muamelesi gören Emmet bu kez kendi içinde bir savaş veriyor. Rex Dangervest gibi yardımsever ve aynı zamanda kendisinin daha sportmen ve bakımlı haline rastlayan Emmet bu adamın öğretilerinin etkisi altında kalıyor ve neredeyse kurulmaya çalışılan dostluk ortamını bozma noktasına geliyor. Filmin sürprizli kısmı orası diyebiliriz ama benim derdim çocukların bu arınma, kendini sınama konusunda biraz kafaları karışabilir. Zaten animasyon filmlerinin sorunu biraz da bu. Bıcır bıcır bir şey olmayalım, biraz büyükleri de hedefleyelim derken ipin ucunu birazcık kaçırmaları. Yoksa karanlık taraf, yanlış ifade, korku ve kendi benliğinle hesaplaşma kısımlarını sevdim ama dediğim gibi biraz hedef kitle sorunsalı olabilir…

Legolar üzerinden, oynamaya, denemeye çok müsait bir alan olduğu için yaratıcık had safhada. Filmde de bunu görüyoruz. Karakterlerin eklemlenişi de öyle. Bu uzun yolculukta şehirlerini yeniden inşa etmek için gereken güç ve enerjiyi bulmaları ve birbirlerine olan duygularını sınamaları da cabası… Her zamanki gibi büyük küçük herkese tavsiye olunur…

twitter.com/banubozdemir