Mutluluğa Boya Beni - Beyazperde.com eleştirisi : Mutluluğun resmi renklerde mi acaba?

İstanbul Film Festivali'nden vizyona taşınan başka bir film daha! Daha doğrusu şiirsel, yaratıcı, içinde  harika bir yol tutturup gideceğiniz bir animasyon. Animasyonlar genelde çocuklar içindir, genel kanı budur yani. Ama Mutluluğa Boya Beni (Le Tableau) büyükler kadar çocukların da ilgisini çekecek bir film.

Önce bitmemiş bir tablonun içindeyiz. Yer yer tamamlanmış, bazı yerler ise tamamlanmamış. Bunun bir süre sonra bir iktidar ve güç savaşına dönüşeceğini düşünmüyoruz tabii. Biz bir tablonun içinde olmanın, onun ayrıntı ve kıvrımlarının tadını çıkarma derdindeyiz. Bir şato ve çiçeklerin her renginin etrafa saçıldığı bir bahçedeyiz. Kocaman demek istiyorum ama sonuçta bir tuvalin içindeyiz!

Filmin can alıcı sorusu aslında şu: Bu resim niye tamamlanmamıştır ve ressamı neden ortadan kaybolmuştur? Patlak veren savaşı kim engelleyecektir? Tablodaki savaş fikri dehşet ama fikir çok güzel. Resmedilip renklendirilmiş Toupin'ler, gücü ele geçirip çizimleri yarım kalan Pefini'leri ve taslak halindeki Reuf'ları esir alınca ortalık karışıyor. Filmde çok güzel detaylar var; mesela tuvallerden başka bir resme geçiş, fırçanın üzerinden kaymak, özellikle arabulucu olmaya çalışan Ramo, Lola ve Plume için bir o kadar zevkli, bir o kadar tehlikeli ve heyecan verici!

Yönetmen Jean-François Laguionie tarzını Hollywood'dan çok uzaklara taşıyor, çizimler eski zamanın izini sürer gibi! Karakterler deforme ama bir yandan da gerçekliği fazlasıyla yansıtan tiplemeler. Tabii ortalıkta kurşun asker misali dolaşan düzenli ordu askerleri, kadehleriyle ortalıkta salınan burjuvazi izleri ve bu çıkar çatışmasına son vermek isteyen çocuklar da var. Tabloların içinde, çeşitli fantastik maceralar eşliğinde, dolgun ve çıplak vücutlu eski zaman kadınlarının tozlarını kaldırarak tamı tamına 76 dakikalık bir macera yaşıyorsunuz. Bazı filmlerin süresi kısa, ıstırabı uzundur ama bu filme ‘biraz daha' dozu katmak istiyor insan. Bana göre çocuk kategorisine daha uygun, zira filme getirilen aşamalar, tabloların tamamlanma ve renk aşamasına göre gücünün artması ve sonra ortalığın tekrar sütliman edilmesi biraz daha o mantığa yakın... Ama animasyonlar artık çok şey söyleme ve herkesi kucaklama derdinde.

Film bir yandan da izleyiciye 'yarım kalmış bir tabloyu nasıl tamamlarsınız?' önermesi sunuyor. Siz ressam olsanız, bir tabloyu neden yarım bırakırdınız ya da nasıl tamamlardınız? Aslında çok basit ama bir yandan da karışık bir soru. Ya da bir resim kahramanı olsaydınız ve etrafınız bir sürü tabloyla çevrili olsaydı? Renkler, paletler, ressamlar ve fantastik dünyalar etrafınızı sarmışken nasıl gerçekliğe ulaşırdınız?

Mutluluğa Boya Beni herkesin seveceği tarzda bir film. Mesajları ve gidişatı yerli yerinde. Karakterlerin o akışa uygun olarak yerleşimleri de öyle. Herkese tavsiye ederim...

banubozdemir@gmail.com