Hitman: Ajan 47 - Beyazperde.com eleştirisi : Şaşırtan bir aksiyon keyfi, heyecanlandıran bir 47!

Uzun yıllardır hayatına devam eden ve oldukça başarılı bir hikayenin yanı sıra, güçlü bir satış grafiği de yakalamayı başaran Hitman adlı oyun beyazperdeye ikinci kez teşrif ediyor. 2007 yılında yönetmen koltuğunda ilginç işler çıkartan Xavier Gens’in yer aldığı Hitman filmiyle maalesef ki hayal kırıklığına uğrayan oyunun fanatikleri bu kez bir nebze de olsa mutlu olacaklar gibi. Hikayeyi başa saran, farklı bir senaryo ve yeni oyuncularla yola yeniden çıkan Hitman’imiz bu sefer Hitman: Ajan 47 adıyla seyircisini selamlamakta.

Hitman’de 47’yi canlandıran Timothy Olyphan’ın yerini, büyük usta Terry Gilliam ile de çalışma şansı bulmuş, ayrıca Yüksek Risk filminde harikalar yaratmış olan Rupert Friend alıyor. Oyun serisinin takipçilerini başlangıçta oldukça sinirlendiren bu seçim, filmi izlediğinizde ise geriye tatmin duygusunu bırakıyor. Bu kez köklerine ciddi anlamda ihanet eden ancak çok daha başarılı bir Hitman filmiyle karşı karşıyayız. Daha doğrusu orijinal hikayeye çok daha sadık kalan, yeni bir kadın karakter ile akışı genişleten Hitman: Ajan 47, meşhur serideki gizlilik ve sessizliği ardında bırakarak güçlü bir aksiyon filmine dönüşüyor.

Bir deney ürünü olan 47’nin kontratlar üzerinden suikastler işlemesini oldukça şaşırtıcı hikayeler çevresinde paylaşan oyun serisinin tersine, bu filmde kendini gizlemeye gerek duymayan bir anti-kahraman var. Oldukça sağlam bir çatışmayla giriş yapan dostumuz 47 (evet, gerçek adı bu!) şayet oyunların fanatiğiyseniz yüzünüzde bir ekşime bırakıyor lakin ilginç bir şekilde film ilerledikçe kendisine aynen sanal dünyada olduğu gibi sempati, ilgi duymaya başlıyorsunuz. Ajan 47 her ne kadar çok daha genç gözükse de, ne derece gizliliğe önem vermese de ruhen orijinlerine sadık kalıyor. Bundaki en büyük pay ise oyunculuğu ile mutlu eden Rupert Friend ve oyunun asıl gizemlerine olan sadakat.

Aksiyon ve dövüş sahneleri ile türün meraklılarını tam anlamıyla mest edecek olan Hitman: Ajan 47 filmi, yer yer tekrara düşse de, akıcılığından pek bir şey kaybetmiyor ve sizi perdeye kitleyiveriyor. Kadın kahramanımız, geçmişini arayan Katia Van Dees’in varlığı da bazı küçük klişelere rağmen senaryonun tıkır tıkır işlemesine destek oluyor. Hannah Ware’in canlandırdığı gizemli kadın, Ware’in oyunculuğu ve yönetmenin doğru tercihi ile alıştığımız klasik şuh ve her yanından seksapelite akan bir kabuk değil, geçmişini öğrenmek için çırpınan gerçek bir kahramana dönüşüyor. Öte yandan Zachary Quinto’nun senaryonun izin verdiğince iyi yorumladığı kötümüz John Smith dövüş sekansları ile heyecanı katlıyor. Üstüne üstlük Ciaran Hinds gibi bir aktörün varlığı da sürpriz bir karakter üzerinden sevenlerini şaşırtıyor.

Hitman: Ajan 47 filmi bahsini ettiğim üzere oyunlardan farklı bir yola girerek, asıl mesele olan gizlilik ve suikast öğesini ardında tutmayı seçmiş. Bu her ne kadar ürkütücü ancak sevilebilir katil dostumuz 47’yi köklerinden uzaklaştırsa da, hem hikayenin çok fazla çarpıtılmadan uyarlanışı hem de yönetmen Aleksander Bach’ın aksiyon sekanslarında yarattığı harikalar sayesinde kesinlikle izlenebilir bir filme dönüşüyor bu cesur proje.

Kıssadan hisse, şayet illaki oyuna sonuna kadar sadık kalan bir uyarlama aramıyorsanız, düzgün bir 47 yorumu, güçlü ve akılcı aksiyonu, kesinlikle doğru oyuncu seçimleriyle güçlenmiş, fragmanlarından çok daha fazlasını vaat eden bir Hitman var karşınızda.

İyi seyirler!

burcinaygun@gmail.com