Gizemli Adaya Yolculuk: Beyazperde.com eleştirisi

2008'de üçüncü boyutun albenisi ve sinemanın eğlenceli tarafını arkasına alan Eric Brevig tarafından kotarılan Dünyanın Merkezine Yolculuk (Journey to the Center of the Earth)'ta uygulanan ve tutan formülün bir kez daha kullanılacağını öngörmek pek de zor değildi. Zira, Hollywood'un dene-yanıl, yanılmazsan sömürme todunu fazla gizlemeden, her daim kullandığı malum. Ardına sığındığı teknolojinin parıltısı ile gişede bir hayli başarılı olan Dünyanın Merkezine Yolculuk'un salonlarımızı ziyaretinden yaklaşık dört sene sonra devam filmi misyonunu üstlenen, Verne mitolojisini serbest bir şekilde kullanan ve Verne hayranlarının yanında iflah olmaz bilimkurgu tutkunlarını da tavlamaya çabalayan Gizemli Adaya Yolculuk (Journey 2: The Mysterious Island)'un buna rağmen, 0-12 yaş aralığından daha geniş bir kesime hitap ettiğinisöylemek iyimserliğin dibine vurmak olacaktır.

Okyanusun ortasındaki gizli, bilinmeyen bir adadan şifreli bir çağrı alan Sean'ın adayı ve büyükbabasını bulma uğraşı, Verne'in romanıyla olan organik bağlar muhafaza edilerek, Pazar sabahı sineması tadında karşımızda. Fantastik bir yol ve yolculuk filmi atmosferini de cebine koyan film,çocukların algısına yönelik dramatik yapısını ve mizahi yaklaşımını ilk anlarından itibaren belli etmeyebaşlıyor. Dwayne Johnson, Vanessa Hudgens, Michael Caine ve Luis Guzman gibi tanıdık ve popüler simalarla da hafif bir serüven vadeden öyküsünü daha da çekici hale getirmeye çalışıyor.

Ele aldığı hiçbir mevzuyu derinleştirmeden, tamamen amaca yönelik bir tavır takınarak yol alan bu tip filmleri sağlıklı bir biçimde değerlendirmek her daim zordur. Zira filmin klasik sinematik normları ve eleştiri yöntemleri ele alınarak eleştirilecek tüm sığlıkları, prodüksiyonun kendi tercihleri nedeniyle bu vaziyette. Örneğin neredeyse tüm diyalogların herhangi bir ilkokulun sene sonu müsameresinden alıntılanmış gibi durması, üvey baba - üvey evlat çatışması başta olmak üzere filmin dramatik yapısına katkı sağlayan her tuğlanın hammadde olarak kalitesiz bir kartonu kullanması ya da tahmin edilebilir manevralarla sürekli olarak kısıtlanan bir hayal gücünün filmin tüm atmosferine sirayet etmesi filmin kendisi için çizmeye çabaladığı yolun herhangi bir yardımcı öğesi... Bu bakımdan ne oyuncuların başarısızlıklarıyla, ne senaryonun sönüklüğüyle ne de hiçbir şekilde akılda kalıcı olamamasıyla eleştirilebilecek bir film Gizemli Adaya Yolculuk.

Eğlendirici sinemanın bütün hazır kalıplarını hem akışında hem de karakterlerinde bir güzel kullanan filmin şiddet mefhumunu kapı dışarı ederek tamamen hafifleştiği ve hedef kitlesine doğru yöneldiğini söylemek gerekiyor. Kullanılan epey bayat ve sığ mizah da, filmin büyüklerle işinin olmadığını kesin bir şekilde destekler nitelikte. Öte yandan filmi izleyerek ve bir çocuğun bu filmden ne kadar büyük bir keyif alacağını empati kurma yöntemiyle hissederek filmden belli bir oranda keyif almak mümkün.Zaten Michael Caine gibi bir oyuncunun da büyük bir ihtimalle filmde oynama kararını bu tip biryöntemler aldığını hissediyoruz.

Gizemli Adaya Yolculuk en temelde IMAX teknolojisinin "çocuklar için Avatar" konseptiyle bütünlendiği bir seyirlikten fazlası değil. Verne mitolojisine ve bu tarza yakın duran klasik hüviyetindeki çocuk kitaplarına hakim bir senaristin elinden çıktığı da besbelli ortada. Yönetmen Brad Peyton parlak renkler ve resimler ile cazip hale getirdiği gizemli ada da, seyirciyi avucunda tutabilecek türden. Kısacası yazının başında da belirttiğimiz gibi özellikle yaşı küçük sinema izleyicisinin zihnini güzelce meşgul edebilecek bir film bu. Ancak filmin bütün vaatlerinin de bundan ibaret olduğunu söylemek gerek. Haftasonu "çocuğumu hangi filme götürsem" diye kafa yoran ebeveynin hayatını kolaylaştıracağı kesin.

kaankarsan@gmail.com twitter.com/kkarsan