Ölümsüz - Beyazperde.com eleştirisi : Ölümsüz

Charly Mattei, 2. evliliğinde mutluluğu bulunca yasadışı işlerden elini eteğini çekip kendisini ailesine adamış Marsilya’nın en güçlü mafya babalarından biridir. Fakat geçmişi onunla hesaplaşmaya kararlıdır ve bir gün infazı gerçekleştirilir. Tenha bir otoparkda uğradığı saldırıdan sonra vücudundan tam 22 adet mermi çıkarılır ama Mattei ölmez!

Bu hafta sinemalarda gösterime girecek olan Ölümsüzün hikayesi buradan başlıyor ve erkek dostluğu, sadakat, aile gibi kavramlardan beslenerek yükselen bir intikam öyküsüne dönüşüyor.

Duygusal açıdan epey beğendiğim bu filmi, aktörlük de yapan ve geçen ay izlediğimiz Müşteride Lucas’ı canlandıran Richard Berry yapmış. Ölümsüz’de, Aerelio Rampoli adındaki mafya babasını oynayan bu yetenekli Fransız’ın işlerini artık daha yakından takip etmek gerek.

Jean Reno 'bezmiş mafya babası' rolü için gerçekten iyi seçim... Bir daha Leon’daki unutulmaz performansını yakalayabilir mi bilinmez ama aradan geçen 16 yıla rağmen değişmeyen yorgun fiziğiyle Charly Mattei karakterinin hakkını vererek oynuyor.

Filmi biraz budanmış, iddiasız bir Godfather denemesi gibi görmek de mümkün. İşin içinde mafya, intikam gibi temalar olunca bu benzeşme kaçınılmaz... Baş karakterin tıpkı Don Vito Corleone gibi uyuşturucudan uzak durduğu için bertaraf edilmek istenmesi de bu yakınlığı güçlendiriyor. 'Vito Corleone, Solozzo ve Tataglia’dan intikamını kendi almaya kalksa ne olurdu?' gibi bir sorunun cevabı bu filmden çıkabilir pekala... Bir yandan da Hong Kong aksiyon sinemasından etkilenmiş gibi duran bir yapım bu.. Yakın zamandan bir örnek vermek gerekirse 2006 yapımı City of Violance ile oldukça güçlü bir duygusal bağ içeriyor. Esinlenme düzeyinde kalan bu etkileşime, filme kattığı tad yüzünde bir itirazım yok doğrusu...

Aksiyona boğulmuş bir yapım olmasa da temponun hızlıca yükseldiği pek çok ana sahip bir film... Hele bir de Fransız sinemacıların belki Hollywood’dan bile daha iyi çektiği 'arabalı kovalamaca' sahnelerinden hoşlanan bir seyirciyseniz filmin ortalarında sizin için epey büyük bir ödül var.

Ölümsüz, Fransız toplumuna artık iyice entegre olmuş Arap müslümanlara da sempatik bir bakış açısı getiriyor. Mattei’nin en güvendiği adamlarından biri olan Karim’in babasının çocuklarıyla yemek masasında yaptığı duygusal ve komik sohbeti izlemek oldukça keyifliydi. Ayrıca filmde bir müslüman cenazesi bile gösteriliyor ki, bu kendi sinemamızda bile pek görebildiğimiz bir şey değil!

Epey fazla yan karakter barındıran film, herkesin derdini anlatayım derken biraz uzayıp sıkıcılaşabiliyor ama o duygusal yoğunluğu da aktarmanın başka yolu yok gibi...

Ölümsüz, aileyi ve arkadaşlığı yücelten duygusal bir aksiyon filmi... Açıkcası Hollywood istilasının yavaşladığı yaz ayları dışında böyle filmler görme imkanımız kalmadı gibi. Belki de bu yüzden Ölümsüz’ü farklı bir tarif olarak sevdim ve sinemada izlediğim için çok mutlu oldum.

twitter: murattolga